Biden had de Taliban kunnen stoppen. Hij koos ervoor om dat niet te doen.

De Taliban is het vegen in heel Afghanistan grijpen meer dan een dozijn provinciehoofdsteden in de afgelopen week, en is klaar om meer te grijpen. Afghaanse strijdkrachten, die grotendeels zijn afgesneden van Amerikaanse luchtsteun , hebben ze niet kunnen stoppen, en de Afghaanse regering zal misschien niet veel langer overleven. De Verenigde Staten hebben het land bijna verlaten.

Een rampzalige Taliban-overname was niet onvermijdelijk. President Biden zei dat zijn handen gebonden waren aan een terugtrekking, gezien het vreselijke vredesakkoord dat is onderhandeld tussen de regering-Trump en de Taliban. Maar er was nog steeds een manier om Amerikaanse troepen terug te trekken en tegelijkertijd onze Afghaanse partners een betere kans te geven om de winst vast te houden die we de afgelopen twee decennia met hen hebben gemaakt.

De heer Biden koos er anders voor. De manier waarop hij de terugtrekking en het uiteindelijke vertrek van de Amerikaanse troepen aankondigde - aan het begin van het gevechtsseizoen, op een snelle tijdlijn en zonder adequate coördinatie met de Afghaanse regering - heeft ons gedeeltelijk in de huidige situatie gebracht.

Redelijke mensen kunnen het oneens zijn over de wijsheid om Amerikaanse strijdkrachten voor onbepaalde tijd in Afghanistan te houden, zelfs bij zeer lage aantallen. Ik en anderen hebben betoogd dat de investering, inclusief het risico voor Amerikaans personeel, de moeite waard is om te voorkomen dat militante groepen het land opnieuw onder de voet lopen.

De heer Biden is van mening dat verdere besteding van Amerikaanse middelen in Afghanistan “een recept is om daar voor onbepaalde tijd te blijven”. Terecht merkt hij op dat president Trump hem weinig goede opties had gelaten door een vreselijke deal met de Taliban te sluiten. Dat is een mooi argument, maar het verklaart noch de haast noch de gevolgen die we nu waarnemen: de Taliban die delen van het land overrompelen, Kabul naderen, de Afghaanse veiligheidstroepen en de regering op de rand van de afgrond duwen en het Pentagon ertoe aanzetten zich voor te bereiden voor een mogelijke evacuatie van de Amerikaanse ambassade.

Een verantwoorde terugtrekking vergde meer tijd en een betere voorbereiding. De geschiedenis zal vermelden dat de heer Biden, een veronderstelde meester van het buitenlands beleid gedurende tientallen jaren, gefaald heeft in deze meest cruciale opdracht.

Zoals de Amerikaanse militaire planners goed weten, heeft de Afghaanse oorlog een seizoenspatroon . De leiding van de Taliban trekt zich elke winter terug naar bases, grotendeels in Pakistan, en lanceert vervolgens in het voorjaar de gevechtsseizoencampagne van de groep, om in de zomer na de papaveroogst in een hogere versnelling te schakelen. Op zijn minst hadden de Verenigde Staten de Afghanen gedurende deze periode moeten blijven steunen om hen te helpen het laatste offensief van de Taliban af te vlakken en tijd te winnen om plannen te maken voor een toekomst zonder Amerikaanse militaire hulp.

Amerikaanse diplomaten hadden deze tijd kunnen gebruiken om te onderhandelen over toegang tot regionale bases van waaruit de terrorismebestrijdingsoperaties konden worden voortgezet . Tegelijkertijd had het Amerikaanse leger noodhulp moeten voorbereiden voor het geval die onderhandelingen zouden mislukken. En zelfs dat plan zou hebben betekend dat we moeten strijden tegen een steeds brutaler wordende Taliban. (In een rapport van de speciale inspecteur-generaal voor de wederopbouw van Afghanistan staat dat de Taliban hun laatste offensief lanceerden nadat de troepen van de VS en de coalitie in mei officieel begonnen terug te trekken.)

Voor een meer oordeelkundige benadering zou Biden naast een langere tijdlijn twee dingen hebben moeten accepteren: de tijdelijke inzet van extra Amerikaanse troepen en het licht verhoogde risico op Amerikaanse slachtoffers.

Door extra troepen naar Afghanistan te sturen, hadden de Verenigde Staten de terugtrekking veilig kunnen uitvoeren zonder de militaire steun ernstig te verstoren. Toen de president de terugtrekking beval, waren er zo'n 3.500 Amerikaanse troepen in Afghanistan. Duizend of 2.000 extra troepen die voor minder dan een jaar waren ingezet, hadden een aanzienlijk verschil kunnen maken. Ze zouden generaal Austin S. Miller, de voormalige Amerikaanse commandant in Afghanistan, hebben toegestaan ​​de Afghaanse veiligheidstroepen te blijven ondersteunen en tegelijkertijd de terugtrekking voor te bereiden.

Het is duidelijk dat de heer Biden niet op deze manier te werk ging. In plaats daarvan beval hij een haastige terugtrekking van het leger, net op het moment dat het Taliban-offensief zijn belangrijkste fase inging.

Enkele weken na de aankondiging van de president was er geen duidelijk plan om te reageren op de terroristische dreigingen die uitgingen van Afghanistan na de terugtrekking. Het was nog steeds onduidelijk of de Verenigde Staten luchtsteun zouden blijven verlenen aan Afghaanse troepen, of ze bases zouden hebben in buurlanden, of hoe de internationale luchthaven van Kabul zou worden beveiligd - een element dat essentieel is voor het behoud van een Amerikaanse diplomatieke aanwezigheid in het land .

Sindsdien heeft het Amerikaanse leger enige steun verleend aan de Afghaanse strijdkrachten terwijl de Taliban verder oprukt. Helaas is deze ondersteuning te beperkt en te laat geweest om grote steden die worden aangevallen te redden . Bovendien lijken verschillende details van de terugtrekking onopgelost te blijven, waaronder hoe het Afghaanse leger operationeel kan worden gehouden zonder de aanwezigheid van Amerikaanse contractanten voor technische ondersteuning, en hoe de immigratie te versnellen van Afghaanse tolken die hun leven riskeerden voor Amerikaanse troepen. Het beschermen van deze mensen is een ethische verantwoordelijkheid en een strategische noodzaak, maar het huidige Speciale Immigrantenvisumprogramma van de regering wordt geplaagd door vertragingen .

Voor alle duidelijkheid: de heer Trump heeft de regering-Biden in het nauw gedreven met een vredesovereenkomst waarin werd bepaald dat de Amerikaanse troepen vóór 1 mei moesten vertrekken. Toch schoot de heer Biden voorbij die deadline, dus drong hij aan op een iets langere tijdlijn met wat extra troepen, zelfs als dat in theorie indruist tegen het vredesakkoord, zou het voor de regering niet moeilijk moeten zijn geweest om een ​​ordelijke, veiligere terugtrekking te accepteren. De extra financiële kosten van het wachten tot begin 2022 om de retraite te voltooien, zouden draaglijk zijn geweest met een iets andere budgettaire prioritering. (De Senaat net goedgekeurde een biljoen dollar infrastructuur bill en ging een $ 3.5 biljoen budget plan.)

En dan is er nog de optiek van een Amerikaanse retraite. De heer Biden heeft herhaaldelijk benadrukt hoe belangrijk het is om Amerikaanse troepen de deur uit te krijgen, omdat hij gebonden was aan het vredesakkoord en om te voorkomen dat Amerikaanse soldaten onder aanval van de Taliban zouden komen. Is dit echt het soort angstige, defaitistische boodschap die een wereldleider naar de wereld zou moeten sturen?

Zowel de Amerikaanse als de Afghaanse regering spannen zich nu in om de effecten van de specifieke beslissingen van de heer Biden te verzachten. Te midden van de chaos valt er een belangrijke les te leren: of ze nu worden aangekondigd door middel van een tweet of een toespraak, beslissingen die worden genomen zonder concrete plannen of robuuste implementatiestrategieën zijn verkeerd - ongeacht welke president of partij ze aanvoert.

De Afghanen betalen vandaag de prijs voor het besluit van de heer Biden, nu de Taliban steden in beslag neemt, ambtenaren vermoordt en hun onderdrukkende ideologie opnieuw begint op te leggen aan een volk dat lang heeft gevochten om er vrij van te zijn.

De Verenigde Staten zullen waarschijnlijk ook blijven betalen voor hun acties in Afghanistan. Er is een reëel gevaar dat militante groepen zichzelf zullen herstellen en opnieuw een significante bedreiging vormen voor het Amerikaanse thuisland. Nu Amerika's bondgenoten in de steek worden gelaten, zullen potentiële partners wel twee keer nadenken voordat ze hun steun aanbieden in toekomstige conflicten.

Ze weten dat dit niet is hoe een wereldleider handelt. En het belangrijkste: wij ook.

Steun mijn site om web onderhoud en artikelen te kunnen blijven publiceren!
Klik link: https://www.whydonate.nl/fundraising/httpssoldaatvandewaarheidactieforumcom/nl

Hielke Roos