Komende ‘klimaatlockdowns’ De klimaatcrisis is ook een volksgezondheidscrisis.

Onder een ‘klimaatlockdown’ zouden regeringen het gebruik van privévoertuigen beperken, de consumptie van rood vlees verbieden en extreme energiebesparende maatregelen opleggen.
En bedrijven die fossiele brandstoffen gebruiken zouden moeten stoppen met boren. Om een ​​dergelijk scenario te vermijden, moeten we onze economische structuren herzien en het kapitalisme anders aanpakken .

Toen COVID-19 zich in 2020 verspreidde, voerden regeringen lockdowns in om te voorkomen dat een noodsituatie op het gebied van de volksgezondheid uit de hand zou lopen.
In de nabije toekomst zal de wereld wellicht opnieuw haar toevlucht moeten nemen tot lockdowns – dit keer om een ​​klimaatcrisis aan te pakken.

Verschuivend poolijs, woedende bosbranden in westelijke Amerikaanse staten en elders, en methaanlekken in de Noordzee zijn allemaal waarschuwingssignalen dat we een omslagpunt in de klimaatverandering naderen, terwijl het beschermen van de toekomst van de beschaving dramatische interventies zal vereisen.

Velen beschouwen de klimaatcrisis als iets anders dan de gezondheids- en economische crises die door de pandemie worden veroorzaakt. Maar de drie crises – en hun oplossingen – zijn met elkaar verbonden.

COVID-19 is zelf een gevolg van de aantasting van het milieu.
Een recente studie noemde het ‘ de ziekte van het Antropoceen ’. Bovendien zal de klimaatverandering de sociale en economische problemen die door de pandemie worden benadrukt, verergeren. Deze omvatten onder meer het afnemende vermogen van regeringen om volksgezondheidscrises aan te pakken, het beperkte vermogen van de particuliere sector om aanhoudende economische ontwrichting het hoofd te bieden, en de wijdverbreide sociale ongelijkheid.

Deze tekortkomingen weerspiegelen de vertekende waarden die ten grondslag liggen aan onze prioriteiten. We eisen bijvoorbeeld het meeste van ‘essentiële werknemers’ (waaronder verpleegsters, supermarktpersoneel en bezorgers) terwijl we hen het minst betalen. Zonder fundamentele verandering zal de klimaatverandering dergelijke problemen verergeren.

De klimaatcrisis is ook een volksgezondheidscrisis.
Door de opwarming van de aarde zal het drinkwater verslechteren en kunnen luchtwegziekten die verband houden met vervuiling gedijen. Volgens sommige prognoses zullen in 2070 wereldwijd 3,5 miljard mensen in ondraaglijke hitte leven .

Het aanpakken van deze drievoudige crisis vereist een heroriëntatie van het ondernemingsbestuur, de financiën, het beleid en de energiesystemen in de richting van een groene economische transformatie . Om dit te bereiken moeten drie obstakels uit de weg worden geruimd: het bedrijfsleven dat wordt aangestuurd door de aandeelhouders in plaats van door de belanghebbenden , de financiële sector die op ontoereikende en ongepaste manieren wordt gebruikt, en de overheid die gebaseerd is op achterhaald economisch denken en foutieve aannames.

Corporate governance moet nu de behoeften van belanghebbenden weerspiegelen in plaats van de grillen van aandeelhouders. Het opbouwen van een inclusieve, duurzame economie hangt af van productieve samenwerking tussen de publieke en private sector en het maatschappelijk middenveld. Dit betekent dat bedrijven moeten luisteren naar vakbonden en werknemerscollectieven, gemeenschapsgroepen, belangenbehartigers van de consument en anderen.

Op dezelfde manier moet overheidssteun aan het bedrijfsleven minder gaan over subsidies, garanties en reddingsoperaties, en meer over het opbouwen van partnerschappen. Dit betekent dat er strikte voorwaarden moeten worden verbonden aan eventuele reddingsoperaties van bedrijven om ervoor te zorgen dat het geld van de belastingbetaler productief wordt gebruikt en op de lange termijn publieke waarde genereert, en niet op de korte termijn particuliere winsten.

In de huidige crisis heeft de Franse regering bijvoorbeeld haar reddingsoperaties voor Renault en Air France-KLM afhankelijk gesteld van haar verplichtingen op het gebied van emissiereductie. Frankrijk, België, Denemarken en Polen hebben staatssteun geweigerd aan bedrijven die gevestigd zijn in een door de Europese Unie aangewezen belastingparadijs, en hebben grote ontvangers tot 2021 uitgesloten van het betalen van dividenden of het terugkopen van hun eigen aandelen. Op dezelfde manier ontvingen Amerikaanse bedrijven staatsleningen via het coronavirus. De Aid, Relief, and Economic Security (CARES) Act mocht het geld niet gebruiken voor de terugkoop van aandelen.

Deze voorwaarden zijn een begin, maar zijn niet ambitieus genoeg, noch vanuit klimaatperspectief, noch vanuit economisch oogpunt. De omvang van de overheidssteunpakketten komt niet overeen met de eisen van bedrijven, en de voorwaarden zijn niet altijd juridisch bindend: het emissiebeleid van Air France is bijvoorbeeld alleen van toepassing op  korte binnenlandse vluchten .

Er is veel meer nodig om een ​​groen en duurzaam herstel te bewerkstelligen. Overheden kunnen de belastingwet bijvoorbeeld gebruiken om bedrijven te ontmoedigen bepaalde materialen te gebruiken. Ze zouden ook baangaranties op bedrijfs- of nationaal niveau kunnen introduceren, zodat menselijk kapitaal niet wordt verspild of uitgehold. Dit zou de jongste en oudste werknemers helpen, die onevenredig veel banen hebben verloren als gevolg van de pandemie , en de waarschijnlijke economische schokken in achtergestelde regio’s die  al te kampen hebben met industriële achteruitgang verminderen .

Ook de financiën moeten worden gerepareerd. Tijdens de mondiale financiële crisis van 2008 overspoelden overheden de markten met liquiditeit . Maar omdat ze het niet op goede investeringsmogelijkheden richtten, kwam een ​​groot deel van die financiering terecht in een financiële sector die niet geschikt was voor het beoogde doel.

De huidige crisis biedt een kans om financiering op productieve manieren aan te wenden om de groei op lange termijn te stimuleren. Langetermijnfinanciering voor patiënten is van cruciaal belang, omdat een investeringscyclus van drie tot vijf jaar niet overeenkomt met de lange levensduur van een windturbine (meer dan 25 jaar), of de innovatie aanmoedigt die nodig is op het gebied van e-mobiliteit en de ontwikkeling van natuurlijk kapitaal (zoals zoals rewilding-programma's) en groene infrastructuur.

Sommige regeringen hebben al initiatieven voor duurzame groei gelanceerd. Nieuw-Zeeland heeft een begroting ontwikkeld die gebaseerd is op “welzijns”-maatstaven, in plaats van op het bbp, om de overheidsuitgaven op één lijn te brengen met bredere doelstellingen, terwijl Schotland de missiegerichte Scottish National Investment Bank heeft opgericht.

Naast het sturen van de financiële sector in de richting van een groene transitie, moeten we de financiële sector verantwoordelijk houden voor de vaak destructieve gevolgen voor het milieu. De Nederlandse Centrale Bank schat dat de biodiversiteitsvoetafdruk van Nederlandse financiële instellingen een verlies vertegenwoordigt van ruim 58.000 vierkante kilometer aan ongerepte natuur – een gebied dat 1,4 keer groter is dan dat van Nederland.

Omdat de markten op eigen kracht geen groene revolutie zullen leiden, moet het overheidsbeleid hen in die richting sturen. Dit vereist een ondernemende staat die innoveert, risico's neemt en samen met de particuliere sector investeert. Beleidsmakers moeten daarom inkoopcontracten herontwerpen om af te stappen van goedkope investeringen door gevestigde leveranciers, en mechanismen creëren die innovatie van meerdere actoren ‘binnendringen’ om publieke groene doelstellingen te bereiken.

Overheden moeten ook een portefeuillebenadering hanteren ten aanzien van innovatie en investeringen. In het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten blijft het bredere industriebeleid de informatietechnologierevolutie ondersteunen. Op dezelfde manier fungeren de onlangs gelanceerde Europese Green Deal, de industriële strategie en het mechanisme voor een rechtvaardige transitie van de EU als motor en kompas voor het herstelfonds “Next Generation EU” van 750 miljard euro .

Ten slotte moeten we ons energiesysteem heroriënteren rond hernieuwbare energie – het tegengif tegen de klimaatverandering en de sleutel om onze economieën energiezeker te maken. We moeten daarom de belangen van fossiele brandstoffen en het kortetermijndenken uit het zakenleven, de financiële wereld en de politiek verdrijven. Financieel machtige instellingen zoals banken en universiteiten moeten zich ontdoen van bedrijven die fossiele brandstoffen gebruiken . Zolang dit niet het geval is, zal een op koolstof gebaseerde economie de overhand hebben.

Het venster voor het lanceren van een klimaatrevolutie – en het bereiken van een inclusief herstel van COVID-19 in het proces – sluit snel. We moeten snel handelen als we de toekomst van werk, vervoer en energieverbruik willen transformeren, en het concept van een “ groen, goed leven ” werkelijkheid willen maken voor de komende generaties. Op de een of andere manier is radicale verandering onvermijdelijk; het is onze taak ervoor te zorgen dat we de gewenste verandering bewerkstelligen – terwijl we nog de keuze hebben.

Aldus het artikel: https://www.wbcsd.org/Overview/Panorama/Articles/Avoiding-a-climate-lockdown


Nog even dit: Alles is altijd gratis te lezen,.
Wil je me steunen dan kan dat hier– te gek!
Klik link: https://www.whydonate.nl/fundraising/httpssoldaatvandewaarheidactieforumcom/nl

Ik wil graag dit werk door zetten maar het web onderhoud het kost het elk jaar weer meer.
De regering zal me niet steunen en aan reclame doe ik niet dus ik krijg geen ondersteuning voor het vertellen of delen van de waarheid! Zo kan ik nieuws blijven verspreiden!