Waarom de windenergie-industrie van 250 miljard de grootste zwendel is.

Neem bijvoorbeeld het monsterlijke monster van 100 meter dat bekend is bij miljoenen automobilisten die voorbijrijden terwijl het traag boven de M4 buiten Reading draait.

Deze windturbine's presteren zo slecht ze werken op slechts 15 procent van hun capaciteit
De 130.000+- overheidssubsidie ​​die aan de eigenaars word gegeven, meer is dan de 100.000 aan elektriciteit die hij per jaar produceerd voor dat de regering er enig profijt van heeft zijn ze afgeschreven en ze leveren niet genoeg stroom om gas loos te gaan al bouwen we heel nederland bom vol.

Ondertussen hebben officiële cijfers bevestigd dat tijdens die ijskoude, windstille weken rond Kerstmis, toen de vraag naar elektriciteit op recordniveau lag, de bijdrage van de 3.500 Britse turbines minuscuul was.
Om onze huizen warm te houden, moesten we enorme hoeveelheden energie importeren uit kernreactoren in Frankrijk.

Windturbines zijn zo duur dat Nederland onlangs als eerste land in Europa afstapte van zijn EU-doelstelling voor hernieuwbare energie en aankondigde zijn jaarlijkse subsidie ​​met miljarden euro's te verlagen.
Windturbines zijn zo onpopulair dat onze eigen regering zojuist 'steekpenningen' heeft aangeboden aan lokale gemeenschappen, in de vorm van lagere gemeentebelastingen en elektriciteitsrekeningen.

In Schotland proberen de 800 inwoners van het prachtige eiland Tiree zich wanhopig te verzetten tegen de plannen van Alex Salmond om een ​​spoorlijn aan te leggen door wat het grootste offshore windmolenpark ter wereld zal worden, dat 220 vierkante kilometer voor hun kust zal beslaan. het verdrijven van de toeristen die een groot deel van hun levensonderhoud voorzien.  

Het lobbyen voor windenergie is zo doorspekt met ecologische hypocrisie dat een recent krantenbericht de enorme menselijke en ecologische catastrofe blootlegde die Noord-China wordt aangedaan door de winning van de zeldzame aardmetalen die nodig zijn om de gigantische magneten te maken die elke turbine in het Westen gebruikt om zijn kracht genereren.

Hier zijn in een notendop enkele van de redenen waarom mensen beginnen wakker te worden met de gruwelijke keerzijde van de windindustrie. En sinds ik negen jaar geleden over windturbines begon te schrijven, ben ik gaan inzien hoe de zaak ervoor berust op drie grote leugens.

De megawatt die onze 3.500 turbines leveren, is belachelijk: niet meer dan het vermogen van een enkele, middelgrote conventionele elektriciteitscentrale. De eerste is de pretentie dat turbines allesbehalve belachelijk inefficiënt zijn.

De meest in het oog springende oneerlijkheid die door de windindustrie wordt verspreid - en herhaald door goedgelovige politici - is om de output van turbines enorm te overdrijven door er opzettelijk alleen over te praten in termen van hun 'capaciteit', alsof dit is wat ze werkelijk produceren. Het is eerder de totale hoeveelheid vermogen die ze kunnen produceren.

Het punt van wind is natuurlijk dat het constant in snelheid varieert, zodat de output van turbines gemiddeld amper een kwart van hun capaciteit bedraagt. Dit betekent dat de 1.000 megawatt die al die 3.500 turbines in het hele land gemiddeld aan het elektriciteitsnet leveren belachelijk is: niet meer dan de output van een enkele, middelgrote conventionele elektriciteitscentrale.

Bovendien zal het, als ze in aantal toenemen (de regering wil er de komende jaren 10.000 meer zien), op een kluchtige manier noodzakelijk worden om een ​​dozijn of meer gascentrales te bouwen, die continu draaien en CO2 uitstoten, simpelweg om onmiddellijke back-up te bieden voor wanneer de wind wegvalt.

De tweede grote leugen over windenergie is het voorwendsel dat het geen belachelijk dure manier is om elektriciteit op te wekken. Niemand droomt ervan om windturbines te bouwen, tenzij ze een enorme overheidssubsidie ​​krijgen.

Dit komt in de vorm van de subsidieregeling Renewables Obligation Certificate, betaald via de rekeningen van het huishouden, waarbij eigenaren van windturbines £ 49 extra verdienen voor elke 'megawattuur' die ze produceren, en het dubbele voor offshore turbines.

Dit is de reden waarom zoveel mensen zich nu realiseren dat de windbonanza - in Groot-Brittannië bijna volledig gedomineerd door Franse, Duitse, Spaanse en andere buitenlandse bedrijven - een van de grootste zwendelpraktijken van onze tijd is.

De derde grote leugen is dat deze industrie op de een of andere manier een vitale bijdrage levert aan 'het redden van de planeet' door onze CO2-uitstoot te verminderen - het is niet
Welke andere bedrijfstak krijgt een overheidssubsidie ​​die gelijk is aan 100 of zelfs 200 procent van de waarde van wat hij produceert?

We zijn ons er misschien niet van bewust hoeveel we in de zakken van de windontwikkelaars pompen, omdat onze rekeningen dit voor ons verbergen - maar naarmate er meer turbines worden gebouwd, kan dit binnenkort honderden ponden per jaar aan onze rekeningen toevoegen.

Toen een Zweeds bedrijf onlangs voor de kust van Kent voor £ 800 miljoen opende wat nu 's werelds grootste offshore windmolenpark is, werd ons verteld dat de 'capaciteit' 300 megawatt was, genoeg om tienduizenden 'groene' stroom te leveren. van huizen.

Wat ons niet werd verteld, was dat de werkelijke output gemiddeld slechts 80 megawatt zal bedragen, een tiende van wat wordt geleverd door een gasgestookte elektriciteitscentrale – waarvoor we allemaal een subsidie ​​van £ 60 miljoen per jaar zullen betalen, of £ 1,5 miljard. gedurende de 25-jarige levensduur van de turbines.

De derde grote leugen van de windpropagandisten is dat deze industrie op de een of andere manier een vitale bijdrage levert aan 'het redden van de planeet' door onze uitstoot van CO2 te verminderen.

Te veel windmolens: Nederland snoeit in subsidies voor duurzame energie. Zelfs als je denkt dat het terugdringen van ons gebruik van fossiele brandstoffen het klimaat op aarde zou kunnen veranderen, is de CO2-reductie die door windturbines wordt bereikt, zo onbeduidend dat één groot windmolenpark in een jaar aanzienlijk minder bespaart dan in dezelfde periode wordt uitgestoten door een enkele jumbojet dagelijks vliegen tussen Groot-Brittannië en Amerika.

Dan genereert de constructie van de turbines natuurlijk enorme CO2-emissies als gevolg van de mijnbouw en het smelten van de gebruikte metalen, het koolstofintensieve cement dat nodig is voor hun enorme betonnen funderingen, de aanleg van kilometerslange wegen die vaak nodig zijn om ze te verplaatsen naar de locatie, en het vrijkomen van enorme hoeveelheden CO2 opgesloten in de veenmoerassen waar veel turbines zijn gebouwd.

Als je ook bedenkt dat die gasgestookte elektriciteitscentrales verspillend 24 uur per dag draaien, alleen maar om de intermitterende wind te ondersteunen, zullen alle besparingen helemaal verdwijnen.

Toch is het op basis van deze drie enorme zelfbedrog dat onze regering een van de meest roekeloze gokspellen in onze politieke geschiedenis is begonnen: het idee dat we naar de grillen van de wind kunnen kijken om bijna een derde van de elektriciteit te leveren we moeten onze economie draaiende houden, waarvan momenteel nog steeds meer dan 90 procent wordt geleverd door kolen, gas en kernenergie.

Het is waar dat deze doelstelling om de bijdrage van wind in de komende negen jaar meer dan tien keer te verhogen, door de EU is vastgesteld.
Maar het heeft geen zin Brussel de schuld te geven van zo'n absurd ambitieus doel, want niemand wilde het graag overnemen dan onze eigen politici, eerst geleid door Gordon Brown en Ed Miliband en nu door David Cameron en de minister van Energie Chris Huhne.

Om dit doel te bereiken, wil onze regering dat we 100 miljard uitgeven aan de bouw van 10.000 extra turbines, plus nog eens 40 miljard om ze allemaal op het elektriciteitsnet aan te sluiten.

Dit land krijgt straks te maken met een kolossale energiekloof en is voor de gasvoorziening afhankelijk van politiek onbetrouwbare landen als Rusland en Algerije.

Volgens de elektriciteitsindustrie zullen we dan nog eens £ 100 miljard moeten uitgeven aan die conventionele elektriciteitscentrales om back-up te bieden - wat allemaal neer kwam op £ 240 miljard in 2020, of iets meer dan £ 1.000 per jaar voor elk huishouden in het land .

En daarom zijn onze politici heel blij dat ons platteland en de zeeën rond onze kusten worden gesmoord in enorme reeksen gigantische industriële machines, allemaal om een ​​hoeveelheid elektriciteit te produceren die door conventionele elektriciteitscentrales zou kunnen worden geleverd tegen een tiende van de kosten.

Deze vlucht uit de realiteit is echt een van de grootste dwaasheden.
Maar wat het van een waanzinnige fantasie tot een potentiële catastrofe maakt, is dat Groot-Brittannië binnenkort met een enorm tekort in zijn elektriciteitsvoorziening zal worden geconfronteerd, wanneer we de sluiting zien van conventionele elektriciteitscentrales, die momenteel in bijna 40 procent van onze elektriciteitsbehoefte voorzien.

Op twee na naderen alle verouderde kerncentrales, op twee na, het einde van hun levensduur, met weinig kans dat ze gedurende vele jaren zullen worden vervangen. Zes van onze grote kolencentrales zullen gedwongen worden te sluiten op grond van een EU-richtlijn tegen vervuiling, en onze regering doet haar best om ervoor te zorgen dat we er niet meer bouwen.

We kunnen onmogelijk meer dan een fractie van de resulterende energiekloof alleen met windturbines dichten, om de simpele en voor de hand liggende reden dat wind zo'n intermitterende en onbetrouwbare energiebron is.
Ondertussen kampt dit land straks met een kolossaal energietekort en is het voor de gasvoorziening afhankelijk van politiek onbetrouwbare landen als Rusland en Algerije.

Kortom, wat we zien is de prijs die we beginnen te betalen voor de afgelopen twee decennia, waarin ons energiebeleid hopeloos scheefgetrokken is door de sirene-oproepen van de milieuactivisten, eerst om onze politici over te halen om over te schakelen van steenkool en niet om nog meer kerncentrales te bouwen, en dan te vallen voor de donquichotische droom dat we de toekomst van ons land zouden kunnen gokken op de 'vrije' en 'schone' kracht van wind en zon.

Overal in de EU worden andere politici zich bewust van de doodlopende weg waarheen deze waanzin ons heeft geleid.
De Denen, die meer windturbines per hoofd hebben gebouwd dan wie dan ook, hebben de idiotie ingezien van een beleid dat hen de hoogste elektriciteitsprijzen in Europa heeft opgeleverd, terwijl ze een groot deel van hun stroom uit het buitenland moeten importeren.

In Spanje is hun jacht op wind- en zonne-energie een nationale ramp gebleken.
In Duitsland, dat meer turbines heeft gebouwd dan enig ander land ter wereld, bouwen ze nu als een gek nieuwe kolencentrales.

In Nederland hebben ze ondertussen twee vingers aan de EU gegeven door al hun subsidies voor hernieuwbare energie te schrappen.

Alleen in Groot-Brittannië zit onze politieke klasse nog zo gevangen in haar verliefdheid op de wind dat ze bereid is om deze gevaarlijk misplaatste utopie het hof te maken.

Link naar artikel: https://www.dailymail.co.uk/news/article-1361316/250bn-wind-power-industry-greatest-scam-age.html

Nog even dit: Alles is altijd gratis te lezen, ik ben 14 uur per dag bezig u te informeren.
Wil je me steunen dan kan dat hier– te gek!
Klik link: https://www.whydonate.nl/fundraising/httpssoldaatvandewaarheidactieforumcom/nl

Ik wil graag dit werk door zetten maar het web onderhoud het kost het elk jaar weer meer.
En de regering zal me niet steunen en aan reclame doe ik niet, dus ik krijg geen ondersteuning voor het vertellen of delen van de waarheid! Zo kan ik nieuws blijven verspreiden