Waar zijn onze ruim 40.000 daklozen die op straat zwerven door het strenge WMO/ PGB beleid?

Plots zijn de straten leeg? Of heeft de media en onze politice geen baat bij deze mensen? Het is toch verkiezings tijd? Sinds het virus hebben ze zeker geen daklozen meer? of scoort het geen punten voor de partijen?

Door dat de PGb over gegaan is in WMO worden duizenden patienten fors benadeeld door de WMO ze passen niet in het plaatje. De WMO van de gemeente heeft vele regels die een psychiatrische patient niet kan na leven.
Maar daar hebben ze in de WMO geen boodschap aan. Men wil dat u bewijst ziek te zijn. En dat er psychiatrische rapportage is dat vind de WMO niet voldoende. De WMO wil dat u het nog een keer kunt bewijzen ze doen dit door heronderzoek. Of een team van de WMO bemoeit zich met het onderzoek en neem de eind beslissing, Al die tijd word er niks betaalt en niet geholpen en de WMO vind wel een regeltje waarom u niet voldeed aan de regels en word zonder er tegen in beroep te kunnen gaan de WMO gestopt!

Wie beschermd nog deze groep? Hoe kan een psychiatrische patienten of een bejaarde nu dagelijks in deze tijd de hoge eisen en of regels na leven? Men is immers ziek of oud en vergeetachtig?
Dit jaar zwijgt de media en vooral onze linkse oppositie liever want er is geen eer te behalen op deze mensen en ook geen stemmen! En je moet dit onderwerp zeker niet aanroeren. Want de linkse partijen en ons voormalig kabinet zijn schuldig aan dit beleid. Dus het ligt allemaal te gevoelig!

De WMO moet nog steeds herzien / afgeschaft worden want het heeft niks met zorg te maken maar met bezuinigingen.
Hier zijn bewijzen van! Maar als u uit een ander land komt en een trauma heeft dan zie je de WMO met bakken geld aan komen want het is zo zielig. Dit gebeurt trouwens niet alleen met psychiatrische patienten maar ook met onze ouderen. Waarom denkt u dat het daklozen aantal zo enorm gestegen is?
Het linkse gevoel is in iedergeval niet gericht op de eigen bevolking maar dat is u onderhand wel duidelijk geworden.

Daklozen zwerven rond in Amsterdam, Den Haag, Utrecht en Rotterdam.
Nationaal actieplan om aantal daklozen terug te dringen. Tien jaar geleden heeft de overheid bij monde van het ministerie een groot nationaal actieplan uitgezet. Volgens Van Doorn is het weer tijd om zo een nationaal actieplan op touw te zetten. Het ministerie maakte destijds een flink budget vrij en ging met verschillende partijen zoals gemeenten en zorgverzekeraars samenwerken om het aantal daklozen terug te dringen. ”Er zijn pensions opgericht en er zijn meer opvangplekken gecreëerd en dat heeft er toen toe geleid dat in een aantal jaar het aantal daklozen enorm daalde.”

Staatssecretaris Blokhuis: ‘Zorgwekkend en treurig’
“Zorgwekkend en bijzonder treurig” noemt staatssecretaris Paul Blokhuis van Welzijn en Sport deze ontwikkeling. Volgens hem is de economische malaise een belangrijke oorzaak geweest van de verdubbeling daklozen in Nederland. Blokhuis hoopt dat de aantrekkende economie ervoor zal zorgen dat men makkelijker aan een baan komt en zich kan redden. Maar, stelt Blokhuis: “Het is onze eer te na mensen tegen hun zin op straat te laten slapen.

Dat moeten we niet meemaken.”
Geld om deze mensen te helpen zou volgens hem geen probleem moeten zijn. “Het staat als een paal boven water dat er in Nederland niemand op straat moet slapen vanwege geld. Dat mag in een rijk land als Nederland nooit een discussie zijn.” Staatssecretaris Blokhuis spreekt niet van een nationaal actieplan maar gaat wel in gesprek met de gemeenten over beschermd wonen en maatschappelijke opvang.

Wij gaan vóór de zomervakantie afspraken maken over deze belangrijke thema’s. (Het Is nooit gebeurt!)
Blokhuis is in gesprek met een aantal gemeenten om tot een oplossing te komen van dit probleem. Gemeenten moeten volgens hem in overleg met woningcoöperaties om woonruimten te reserveren voor degenen die buiten de boot vallen. Ook is hij in gesprek met minister Kasja Ollongren van Binnenlandse Zaken over de bouw van meer woningen.

Wim Eickholt kwam weer van straat af
Hoe erg het is geen onderdak te hebben ondervond Wim Eickholt aan den lijve. Wim had een goede baan als docent teken- en handvaardigheid, maar de drank lonkte steeds meer naar hem. Uiteindelijk werd zijn situatie zo ernstig dat hij niets meer had, zelfs geen huis. Zo begon zijn zwerftocht door Utrecht.

Als daklozen niet in staat zijn om zich de eerste maanden te ontworstelen aan hun troosteloze bestaan, ziet hun toekomst er heel slecht uit.
Zo zag Eickholt een maat van hem in een plas cola liggen, verwilderd en vervreemd van zijn omgeving. Zo ver is het gelukkig niet met Wim gekomen. Hij heeft inmiddels een eigen woning, schreef over zijn verleden het boekje 'Wat ik nou toch heb meegemaakt' en draagt tijdens optredens daaruit voor. Als 'de Optimist' hield Wim een betoog over zijn leven, en hoe hij dat uiteindelijk weer op de rit kreeg:

https://eenvandaag.avrotros.nl/item/aantal-daklozen-in-nederland-verdubbeld/?fbclid=IwAR3ZC_ghWYWvg7k8mqmv37NVpMP_cdcsVQ0qFtV1V0WfFZK7pVoVJf7Thi0[/b]