Klaus Schwab deze drie aspecten vormen ''mijn'' leiderschap over de wereld.

Governance 4.0 Tegenwoordig domineert operationeel crisismanagement veel beslissingen. Maar onze instellingen en hun bestuur zijn niet langer geschikt voor hun doel. We hebben meer nieuwe pioniers nodig, zegt Klaus Schwab.

Dit jaar zouden de Covid-19-pandemie en de talloze crises die het heeft veroorzaakt, eindelijk kunnen verdwijnen. Maar zelfs dan zijn er grote uitdagingen in zicht - van het mislukken van klimaatbeschermingsmaatregelen tot de uitholling van de sociale cohesie . Om de risico’s te mitigeren, moeten leiders kiezen voor een ander bestuursmodel.

Als onze instellingen goed worden bestuurd, besteden we er weinig aandacht aan. Het is een nauwelijks zichtbare infrastructuur die de economie en vrijwel elk aspect van de sociale orde ondersteunt. 'Goed' bestuur maakte inkomensgroei en sociale vrede mogelijk in de tweede helft van de 20e eeuw.

Tegenwoordig hebben veel mensen echter het vertrouwen in instellingen en hun leiders verloren. Geconfronteerd met toenemende risico's en ons collectieve falen om ze te beheersen, zoeken we in plaats daarvan naar boosdoeners.

Sommigen wijzen met de vinger naar incompetente politieke leiders, anderen geven CEO's de schuld - en een groeiende ''minderheid''? geeft alles de schuld van een 'elitaire samenzwering '

De waarheid is echter veel gecompliceerder. De wortel van ons falen om wereldwijde risico's te anticiperen en te beheersen - waaronder klimaatverandering en toenemende sociale verdeeldheid, schuldencrises en ontoereikende technologische regelgeving - ligt in een onopgelost probleem van mondiaal bestuur.

Onze instellingen en hun bestuur zijn niet langer geschikt voor hun doel. We hebben de neiging om geschiedenis te zien als een reeks catastrofale, seismische gebeurtenissen. Maar de verslechtering van het mondiale bestuur is een kwestie van geleidelijke erosie.

Vroeger werkte de regel van de baas
In het Governance 1.0-tijdperk direct na de Tweede Wereldoorlog werden zowel de publieke als de corporate governance meestal gekenmerkt door de regel van “one man”: de gekozen of niet-gekozen “baas”. Dit type leiderschap werkte goed in een samenleving waar de kosten van informatie hoog waren, hiërarchische macht vaak soepel functioneerde en bijna iedereen profiteerde van technologische en economische vooruitgang.

Het Governance 2.0-model dat eind jaren zestig opkwam, bevestigde opnieuw het primaat van materiële rijkdom en viel samen met de opkomst van het aandeelhouderskapitalisme dat door economen als Milton Friedman werd gepredikt en de aanhoudende wereldwijde financialisering.

De nieuwe managementklasse, die alleen verantwoording verschuldigd was aan aandeelhouders, regeerde onvoorwaardelijk en met een wereldwijd bereik. Hoewel de wereldwijde financiële crisis van 2008 Governance 2.0 leek te delegitimeren, overheerste hun mening tot het uitbreken van de Covid-19-pandemie.

De brute sociale en economische schok veroorzaakt door Corona luidde Governance 3.0 in . Vandaag domineert operatief crisismanagement de beslissingen, mogelijke onbedoelde gevolgen zijn nogal zinloos. Deze kortetermijnbenadering van vallen en opstaan ​​heeft geresulteerd in een lukrake benadering van de pandemie en de sociaaleconomische gevolgen ervan.

Als de pandemie voorbij is, hebben we een nieuw model nodig. Governance 4.0 zou op verschillende fundamentele manieren verschillen van zijn voorgangers.

Ten eerste zou het huidige crisisbeheer op korte termijn worden vervangen door strategisch denken op de lange termijn. De aandacht voor actuele thema's zoals de pandemie, sociaal-economische crises en de geestelijke gezondheid van mensen moet worden aangevuld met maatregelen om het milieu te beschermen en klimaatverandering te bestrijden, en om daarmee verband houdende sociale uitdagingen zoals onvrijwillige migratie aan te pakken.

Ten tweede moet een Governance 4.0 de in het verleden overheersende tunnelvisie en top-down benadering vervangen. We leven in een zeer complexe en onderling verbonden wereld. Dit betekent ook dat de rollen en verantwoordelijkheden van elke stakeholder in de samenleving moeten veranderen. Het bedrijfsleven kan de sociale en milieu-impact niet langer negeren, de overheid kan niet langer doen alsof alleen zij alle antwoorden heeft.

Ten derde moet er een einde komen aan de huidige nadruk op een enge kijk op economie en financiële kortetermijnbelangen. In plaats daarvan zou het primaat van de samenleving en de natuur centraal moeten staan ​​in elk nieuw bestuurssysteem - of het nu voor bedrijven of regeringen is. Financiën en economie zijn van levensbelang, maar ze moeten de samenleving en de natuur dienen, niet andersom.

De wereld is (opzettelijk) veranderd, dus het leiderschap van het publiek en het bedrijfsleven moet ook veranderen. Grote structurele veranderingen zoals de vierde industriële revolutie en klimaatverandering verstoren nu alle industrieën en machtscentra. Technologieën zoals blockchain vervangen gecentraliseerde en hiërarchische organisaties door gedecentraliseerde, autonome entiteiten. Tegelijkertijd nemen de sociale, economische en digitale ongelijkheid toe.

Momenteel zitten veel executives nog steeds vast in de aandeelhouderskapitalistische mentaliteit van Governance 2.0, sommige samenlevingen geven zelfs nog steeds de voorkeur aan de structuur van Governance 1.0. En zolang Covid-19 een bedreiging blijft, zal de crisismentaliteit van Governance 3.0 de bestuurs- en kabinetsdiscussies blijven domineren.

Maar veel executives denken en handelen nu al als pioniers van een nieuw bestuurstijdperk. Dit omvat bedrijfsleiders die voorstander zijn van milieu-, sociale en bestuursstatistieken , en politici zoals de Franse president Emmanuel Macron en de Italiaanse premier Mario Draghi die grenzen verleggen. Maar vooral jongeren eisen een betere toekomst.

Eerdere handleidingen van de overheid zijn niet meer van toepassing
Degenen die nog steeds de handleidingen van de regering uit eerdere tijdperken volgen, bekritiseren dergelijke leiders omdat ze niet op hun pad blijven. We zouden echter leiders moeten verwelkomen die grotendeels onbekend terrein verkennen, optreden als pioniers en pleiten voor concrete actie om klimaatverandering en sociaal onrecht te bestrijden.

De beste indicator van verantwoord ondernemingsbestuur is de mate waarin leiders de verantwoordelijkheden van belanghebbenden erkennen. Hoewel het meten van de verantwoordelijkheid van belanghebbenden nog in de kinderschoenen staat, zal de ontwikkeling van consistente meetgegevens ons in staat stellen te beoordelen of leiders hun rol en verantwoordelijkheden breder op zich nemen.

De 21e eeuw zal vele ongekende uitdagingen met zich meebrengen. Als we willen dat onze kinderen en kleinkinderen met dezelfde tevredenheid terugkijken op de vooruitgang die we aan het eind van de 20e eeuw zagen, dan hebben we Governance 4.0 nodig.

De auteur: Klaus Schwab is de oprichter en uitvoerend voorzitter van het World Economic Forum.

Nog even dit: Alles is altijd gratis te lezen, ik ben 14 uur per dag bezig u te informeren.
Wil je me steunen dan kan dat hier– te gek!
Klik link: https://www.whydonate.nl/fundraising/httpssoldaatvandewaarheidactieforumcom/nl

Ik wil graag dit werk door zetten maar het web onderhoud het kost het elk jaar weer meer.
En Hugo zal me niet steunen dus ik krijg geen ondersteuning voor het vertellen of delen van de waarheid!
Zo kan ik nieuws blijven verspreiden!

Hielke Roos