Het Nederland van nu ! Thierry Baudet.

Onze Nederlandse rechten, geschreven en ongeschreven wetten, gewoonten en zeden, ons geloof en kijk op de wereld, onze rijkdom en visgronden, worden na een eerste mislukte poging 81 jaar geleden, nu geruisloos, onder een deken van leugens en propaganda, door een kudde psychotische hufters, gecedeerd aan een ongekozen bureaucratenmassa in torens van Babel en superrijke psycho’s met een missie, die precies weten hoe wíj́ voortaan moeten leven en sterven.

Zonder gas, zonder auto, zonder vlees, zonder bezit, zonder God. En vooral zonder eigenwaarde. Zelfs onze kleur moet er aan. We zijn immers veel te wit.

Maar wij moeten van hen wel leren leven mét gentherapie-injecties, mondluiers, een vaccin paspoort, respect voor mannen met neptieten die onze kleuters willen voorlezen, akkers vol windmolens en plastic, cameratoezicht waar we gaan en staan en iedere maand Pride Month. We hebben er niet zelf voor gekozen. Maar zij wel.  

Wij, de voedselschuur van de wereld, worden langzaam maar zeker, zelf op een dieet van wormen en krekels gezet en mogen straks onze hond niet eens meer aanlijnen.

Er zijn geen grenzen meer aan de idiotie en de zelfhaat, niet letterlijk én niet figuurlijk.

Wee degene die dacht dat de waanzin zou stoppen bij het verbod van rietjes, gloeilampen, ballonnen en stofzuigers.

Onze stem uit 17 miljoen kelen, wordt du moment, gesmoord in vergaderzalen, rooksalons en jongensbordelen van Brussel, Davos en New York.

Ons Nederland dreigt net als Gooiland, te verdwijnen in een volgende schil van de globalistische alles vermalende matroesjka.

Zo vol afschuw als wij nu naar de EU en het WEF kijken, zo moeten de Gooise boeren, begin vorige eeuw ook naar Den Haag hebben gekeken.

En toch is alles nog niet verloren.

Want terwijl de “rupsjes nooit genoeg” liegend en huichelend, door blijven knabbelen aan onze restjes vrijheid en identiteit, laat één kerel een truth-bommentapijt neerregenen op een beduusde Tweede Kamer, in een knetterende speech die de hele wereld overgaat en het Berlaymont doet schudden op haar grondvesten.

En dezelfde man roept “en passant” zijn eigen “land” uit voor zijn eigen beweging, met zijn eigen scholen zonder mondluiers, munt, zonder dolgedraaide drukpersen en een eigen dating app, zodat je nooit meer het gevaar loopt om een walvis met blauw haar en neusring aan de haak te slaan. Een man die het globalisten-spelletje, met steeds opnieuw geschreven regels, niet langer meespeelt, maar liever voor zichzelf opnieuw begint, samen met iedereen die de waanzin liever kwijt dan rijk is en zijn scheepje aan de rede van het eiland Forum af wil meren.

We hadden beter de onafhankelijkheid moeten uitroepen!