Bomshell Jesse 'Jessiah' Klaver wat ben ik trots, en wat ben ik blij' Ik sponser U

Jesse 'Jessiah' Klaver kreeg met zijn half Marokkaanse achtergrond een unieke kans om uit de eerste hand de succesvolle integratie van immigranten in de liberale en tolerante Nederlandse samenleving te laten zien.

Zelfs de wortels van zijn moeder waren terug te voeren op de Indonesische oorsprong. Sprekend over kwesties als schone energie, het verminderen van kolencentrales, het heffen van belastingen op de vervuilers, het stopzetten van subsidies voor het gebruik van fossiele brandstoffen en het belonen en promoten van onderzoek en ontwikkeling van schone brandstofbronnen, legde Klaver onmiddellijk contact met de jeugdstemmers van hen die voor het eerst kiezers.

De toenemende speculatie en scepsis waarmee de opkomst van het rechtse populisme en de agenda van etnopulisme zich over de westerse wereld verspreidt, van de Brexit tot het presidentschap van Trump, heeft een groot aantal jonge kiezers bezorgd en geïnteresseerd in de Nederlandse verkiezingen.

De campagne
Er is zeker een zichtbaar verschil in de campagnes van de Nederlandse en Indiase verkiezingen. Zwervend door Amsterdam of Rotterdam, de afwezigheid van enorme spandoeken en reclameborden die de lengte en breedte van grote steden bedekken, is opvallend voor een Indiase onderzoeker. Gewend aan de aanblik van enorme hamsteren en spandoeken van Narendra Modi en Nitish Kumar die reclame maakten voor hun respectievelijke ontwikkelingsmerken in de straten van Patna, werd ik getroffen door de afwezigheid van dergelijke advertenties in Nederland.

Zelfs de locaties van de verkiezingsdebatten van 'meet-ups', die veel partijen hielden om de kiezers te bereiken, hadden geen enorme spandoeken of reclameborden om de locaties heen. Veel universiteitsstudenten kwamen in contact met Klaver via de 'meet ups' die Groenlinks actief organiseerde in verschillende steden in Nederland.

Deze meet-ups waren gericht op universiteitsstudenten in steden als Utrecht, Leiden, Nijmegen, Maastricht en Den Haag, trokken een groot aantal studenten en gaven hen de gelegenheid om naar Klaver of andere partijleiders te luisteren en met hen in contact te komen. Partijgenomineerden zoals Suzanne Kroger, die een Greenpeace-activiste was voordat ze de sprong naar groen-linkse politiek waagde, gebruikten deze ontmoetingen niet alleen om te communiceren met de kiezers die hun beleid steunden, maar ook om de zwevende en niet-toegewijde kiezers effectief te overtuigen. Ook andere partijen als Democraten 66 (D66), Christen-democratisch beroep en Partij voor de Dieren gebruikten meet-ups als een effectief platform om de kiezers te bereiken.

Een supporter houdt een plakkaat vast met daarop de GroenLinks-leider Jesse Klaver.

De universitaire ruimtes werden ook effectief gebruikt voor het organiseren van debatten, waar alle partijvertegenwoordigers op één platform kwamen om te spreken over kwesties met betrekking tot de verkiezingen en kiezers, vooral studenten werden aangemoedigd om hen vragen te stellen over hun ideeën en beleid als ze aan de macht werden verkozen. Dit is een essentieel aspect van de participatieve representatieve democratie, die in India snel afneemt naarmate de ruimte voor debatten en discussies op Indiase universiteiten steeds meer onder druk komt te staan.

De PVV richtte zich daarentegen niet veel op de dialoog- en debattenbenadering van campagnes. Wilders legde in plaats daarvan meer de nadruk op een unidirectionele stroom van informatie die de agenda verklaart en bepaalt via zijn Twitter-account, dat meer dan acht lakh-volgers heeft. Laat niet veel aan de verbeelding over, op de voorpagina van zijn Twitter-handle staan ​​de woorden 'Stop Islam' in vetgedrukte letters. Wilders was gedurende de hele campagne nauwelijks in het openbaar te zien en woonde zeer weinig televisiedebatten bij. Bij gebrek aan grote bijeenkomsten en verkiezingsbijeenkomsten, die de politieke verbeelding in India domineren, vertrouwen Nederlandse kiezers sterk op de televisiedebatten om naar de alternatieve perspectieven te luisteren en hun stemkeuze te bepalen.

Naast de televisiedebatten is er een computertoepassing genaamd StemWijzer (stem wijselijk) ontwikkeld door de pro-democratische organisatie genaamd ProDemos. Deze applicatie stelt kiezers in staat en helpt kiezers om een ​​stemkeuze te maken bij de berekening van hun positie op 30 stellingen op basis van de relevante kwesties bij de verkiezingen.

De kiezers kunnen de applicatie gebruiken om hun voorkeuren vast te leggen over onderwerpen variërend van immigratiebeleid tot banen, gezondheidszorg, onderwijs en ouderenzorg. Deze preferentielijst wordt vervolgens afgestemd op de standpunten van de partij over elk van deze onderwerpen. Hierna worden tussen deze beleidsstandpunten statistische berekeningen uitgevoerd om te bepalen welke partij het dichtst bij de voorkeur van de kiezer staat. Bijna iedereen die ik sprak, ongeacht leeftijd en opleidingsniveau, had het er minstens één keer over om de applicatie te gebruiken om hun stemkeuze te bepalen. Dit staat in schril contrast met de etnische, religieuze, regionalistische,

Bij de campagnes op het grondniveau werd bij de Nederlandse verkiezingen opvallend weinig geld gebruikt, hetzij om kiezers te beïnvloeden, hetzij om de campagneactivisten te mobiliseren. De GroenLinks-partijcampagne, die ik nauwlettend observeerde, was zeer organisch van aard, aangezien de campagneactivisten 's avonds uit zichzelf bijeenkwamen op een gemeenschappelijk ontmoetingspunt en zich opsplitsten in teams van twee of drie om huis-aan-huisonderzoek te doen. stemmen op vooraf bepaalde routes. Het huis-aan-huisonderzoek in Nederland is geen gangbare methode om campagne te voeren, want in een zeer individualistische Nederlandse samenleving klopt men meestal niet zonder afspraak aan bij vreemden.

De GroenLinks besloten echter deze methode te gebruiken om hun zichtbaarheid te vergroten. Vaak betekende de huis-aan-huiscampagne letterlijk aan de deur praten, aangezien veel kiezers de campagnevoerders via hun antwoordapparaat aanspraken zonder zelfs maar de deur te openen. Een scenario dat vrij ondenkbaar is in India, waar zelfs ingehouden verkiezingscampagnes een grote menigte toeschouwers en toeschouwers trekken. Na afloop van een campagneavond trokken de actievoerders zich terug in hun groepen om hun strategieën en plannen voor de volgende dag van de campagne verder te bespreken. Er was echter geen melding gemaakt van enige betaling voor voedsel of brandstof (voor transport) die hun werd verstrekt voor hun inspanningen tijdens de campagne. Dit stond opnieuw in schril contrast met de Indiase verkiezingscampagnes, waarvan bekend is dat partijen en kandidaten veel geld uitgeven aan hun campagneactivisten,

Er is echter veel gelijkenis in de socialemediacampagnes bij beide verkiezingen. Facebook, Twitter en e-mails worden uiteraard systematisch gebruikt door de Nederlandse politieke partijen om hun kiezers op grote schaal te bereiken. Indiase politieke partijen gebruiken ook Facebook en Twitter, met name de Twitter-handvatten en Facebook-pagina's van prominente partijleiders zoals Modi, Rahul Gandhi en Arvind Kejriwal. WhatsApp-berichten worden daarentegen met bijna dezelfde intensiteit gebruikt in politieke campagnes in beide landen.

De D66-partij had speciaal ontworpen WhatsApp-berichtenlijsten met telefoonnummers van kiezers gecategoriseerd op basis van hun mate van nabijheid tot de partij-ideologie. Het doel was om WhatsApp-berichten effectief te gebruiken om de zwevende kiezers te overtuigen. De GroenLinks-partij riep vooral de partij-sympathisanten op om hun campagne 'Apptivisten' te worden en de berichten van de partij via WhatsApp te verspreiden. Dit lijkt op het uitgebreide gebruik van WhatsApp-berichtengroepen door zowel de BJP als het Congres om informatie (en ook geruchten en aantijgingen) onder kiezers in zowel stedelijke als landelijke gebieden te verspreiden.

Boeiende campagnes

De GroenLinks sloten hun enthousiaste campagne af met een grote 'meet up' in een concertzaal in Amsterdam, waar zo'n 5.000 mensen aanwezig waren. Een gelijk aantal mensen keken naar de live streaming van het evenement op Facebook. Dit werd aangeprezen als het grote campagne-evenement en was een passende afsluiting van de hectische en levendige campagne onder leiding van Klaver. Het evenement leek op het soort dat Modi had toegesproken in Madison Square Gardens, New York, of in Wembley, Londen. Het podium was levendig en straalde energie uit. De groene kleur was overheersend in het display en in de verlichting. Er waren rappers en muzikanten van allochtone afkomst die op het podium optraden om mensen te motiveren verstandig te stemmen en te stemmen. Er waren motiverende sprekers die het belang van een zorgvuldige stemkeuze herhaalden, vooral in de tijd van verdeeldheid waarin we leven.

Dan was er 'Jessiah', die werd begroet door een energieke menigte.
Zijn spraak en lichaamstaal waren een mix van Barack Obama en Justin Trudeau. Klaver sprak vooral over de inclusieve samenleving die zijn partij voor Nederland voor ogen had en schuwde het belang van klimaat- en milieuvraagstukken bij deze verkiezingen niet. Hij drong er bij de kiezers op aan om een ​​schonere, groenere en eerlijkere samenleving achter te laten voor de komende generaties en een samenleving die inclusief en tolerant is voor iedereen. Deze simpele boodschap overgebracht door een 30-jarige leider op een niet provocerende manier en met de grootste overtuiging raakte een snaar bij de grote menigte, die in gejuich barstte ter ondersteuning van 'Jessiah'. De stempatronen op de verkiezingsdag, minder dan een week later, bewezen de impact die zijn boodschap had op de kiezers,

De GroenLinks-campagne bewees het belang van een boeiende en energieke campagne in de electorale politiek. Ondanks een gemakkelijk te verspreiden retoriek en opvallende slogans van ethnopopulisme, kon de PVV niet zo goed presteren als gehoopt. Tegen het einde van een lang gevochten campagne verloor het PVV-verkiezingsapparaat veel van haar kracht in de simpele tweets van hun leiders. Zijn afnemende frequentie van tv-optredens droeg alleen maar bij aan de afname van de populariteit van de partij. Het hielp ook dat andere rechtse liberale partijen, zoals de VVD, al snel op de kar van de immigratieangst begrepen en hun sterke standpunten over de kwestie verklaarden, bijna in toon met de PVV-retoriek in de meest subtiele vormen.


De GroenLinks daarentegen gebruikten de anti-immigrantenagenda als uitgangspunt in hun campagne, maar schakelden op het juiste moment de versnelling in om de nadruk te leggen op milieu- en klimaatkwesties, en verweven ze in de verhalen van inclusiviteit en tolerantie voor cultuur en diversiteit. . Op een manier, zoals Wilders, mainstreamde ook Klaver de politiek van milieu en klimaatgerelateerde kwesties. Als het snel veranderende politieke discours van India leidt tot een ontwikkelingsmodel dat gecommunautariseerd kan worden, dan heeft Nederland laten zien hoe het milieu en klimaatverandering in de reguliere politiek kan worden gebracht.

Bron: https://thewire.in/external-affairs/tale-two-campaigns-comparing-election-campaigns-india-netherlands