Onder de Nederlanders hangt er een groot onbehagen. Wel zeventig procent voelt dat onbehagen, als het bijvoorbeeld gaat om vragen als ‘worden de belangen van allochtonen boven die van de autochtonen gesteld er moet grenscontrole komen er is teveel immigratie.’ Dat blijkt steeds weer uit onderzoeken.
De media zwijgt. De toekomstverwachtingen zijn algemeen slecht: Men verwacht op de een of andere manier ‘oorlog in Nederland.’ Onder de jongeren is die verwachting nog sterker.
De overgrote meerderheid uit de peilingen heeft zich voorgenomen Wilders te gaan stemmen. Er is ook nog veel pijn en verdriet. Over de moord op Fortuyn, die heeft een blijvende wond heeft achtergelaten bijvoorbeeld. Over de onmacht om iets te doen tegen die vernedering van het Nederlandse volk en de op handen zijnde vernietiging.
Over de omvolking: steeds minder Nederlanders, steeds meer immigranten. Over de vraag hoe dat dan toch georganiseerd was van bovenaf. Nederland bestaat al niet meer, vonden velen. Over het feit dat ze op de televisie voor racist waren uitgemaakt omdat ze een Sinterklaasfeestje vierden met Zwarte Piet.
Maar anders dan je zou denken, afgaande op de berichten van de linkse media, is dit geen schreeuwend gelijk. Het is eerder een stil verdriet, waarover men, uit angst, niet veel praat in de omgeving, en zeker niet op het werk, omdat de angst voor uitsluiting, of zelfs voor ontslag groot is.
Straks zijn er verkiezingen. Dan gaan miljoenen mensen Wilders stemmen en FVD. Maar de media- en bestuurselite hebben al gezegd dat hun stille verdriet en hun opgekropte kwaadheid er niet toe gaat doen, want er zal over hun hoofd geregeerd worden en alles zal bij het oude blijven en de omvolking gaat gewoon door
roos