Enkele dagen geleden werd het lichaam van Arpita Roychoudhury ontdekt in haar appartement in Berlijn-Gesundbrunnen. De 23-jarige islamcritica en blogger had al meerdere malen doodsbedreigingen van moslims ontvangen. De omstandigheden van haar dood zijn nog onbekend.
De in Bangladesh geboren Tamalika Singha, bekend onder het pseudoniem Arpita Roychoudhury, vluchtte vorig jaar uit haar Korangehersenspoelde thuisland naar Duitsland. Ze kreeg steun van de bekende P.E.N. Autorenclub, die haar volgens de Daily Bangladesh een beurs toekende.
Na te hebben vernomen dat Arpita Roychoudhury al enkele dagen niet meer was gezien en dat er geen licht brandde in haar appartement, ontdekte een lid van de P.E.N.-club afgelopen dinsdagavond het levenloze lichaam van de jonge vrouw op de vloer van haar appartement in het stadsdeel Wedding.
Op 12 december had ze nog een bevriende blogger gebeld die de telefoon niet had beantwoord. Hij probeerde de volgende ochtend contact met haar op te nemen, maar slaagde er niet in haar te bereiken. Dat was duidelijk haar laatste teken van leven.
Ondertussen bevestigde de P.E.N.Club het overlijden van de jonge blogger. Men was geschokt en verdrietig, maar kon nog niets zeggen, omdat de politie nog met het onderzoek bezig was, verklaarde de woordvoerder van de organisatie Felix Haller.
“Wij betreuren onze beurshouder Arpita Roychoudhury, die sinds december 2017 in ons Writers-in-Exile-programma in Berlijn woont en nu veel te jong is overleden. Haar dood schokt ons diep en laat ons sprakeloos achter. Onze sympathieën gaan uit naar haar familie in Bangladesh en haar vrienden,” zei de P.E.N.-club op zijn Twitter-account.
screenshot Times of India
Voordat ze in december 2017 haar toevlucht vond in Duitsland, woonde Tamalika Singh alias Arpita Roychoudhury in Dhaka en maakte naam als blogger met haar kritiek op de islam en politieke omstandigheden. Ze werd al snel het doelwit van de islamisten, die haar met moord bedreigden.
Sinds 2012 heeft ze herhaaldelijk commentaar geleverd op discriminatie van vrouwen, kinderen en minderheden. “Ik werd bedreigd met kidnapping, verkrachting en moord,” zei Arpita Roychoudhury, volgens de Times of India. Ze werd publiekelijk lastiggevallen en seksueel lastiggevallen, zelfs haar zus lieten de bedreigers niet met rust.
Arpita was een zeer progressief denkende vrouw geweest. Ze had alleen in haar land haar mening te kennen gegeven en leed onder de onzekerheid. Ook haar familie maakte zich grote zorgen over haar veiligheid, aldus de auteur en dichter Abu Maksud, die in Londen woont.
“Net als veel andere mensen droomde ik van een normaal leven. Maar ik had alleen de keuze om door te gaan met deze strijd of om steeds opnieuw te worden onderdrukt en vernederd tot aan mijn dood. Mijn leven, dat ik niet had gewild, dwong me om moedig te zijn,” had Arpita Roychoudhury uitgelegd.
De import van Aziaten (in dit geval) leidt tot moord en doodslag in het eigen land. De islamkritische goedmensen hebben geweld geïmporteerd. Grenzen dicht betekent grenzen dicht. Waarom zouden wij de problemen van Bangladesh importeren?
Het klinkt vast heel nobel, maar wij kunnen onze eigen bevolking al niet beschermen. Waarom zouden we dan buitenlanders beschermen? Bangladesh heeft een aantal buurlanden die uiterst vijandig staan tegenover de islam. Ze had ook naar India kunnen gaan bijvoorbeeld, dat was tenslotte ooit het moederland van Bangladesh.
Dan had ze nu misschien nog geleefd.