Ik werk samen met de vrije pers. Ik plaats soms een artikel (vertaal en copieer of deels gebruik) dit omdat we weten dat onze berichten worden weggehaald en/of een van ons word geblokt. Op deze manier krijgt U misschien toch het artikel te lezen!
Het is niet mijn bedoeling om emoties op te wekken of sensatie te zoeken. Ik handel vanuit mijn kennis en mijn geweten. Ik kan niet anders dan eerlijk en gewetensvol de wereld informeren.
Onderwerp: MARIO DRAGHI'S DE HARLEKIJN VAN DAVOS. za jul 30, 2022 12:36 pm
"Het probleem van Italië is dat zijn regeringen nu twee meesters dienen: het electoraat en de wereldwijde financiële markten." De verklaring is niet van een soevereine en samenzweringsblogger, maar van de New York Times, een van de bekendste Amerikaanse kranten, notoir dicht bij het liberaal-democratische gebied en de Donkey-partij. Niet alleen dat, maar de NYT zegt, pauselijke paus, dat het aftreden van Draghi een triomf van de democratie is.
Ondertussen stemde de Amerikaanse gigant Blackrock, die meer dan 7 biljoen dollar aan activa onder beheer heeft en in de raden van bestuur van alle grootste bedrijven ter wereld zit, vorig jaar in slechts 6% van de gevallen voor milieuvriendelijke bedrijfsresoluties .
Nog minder dan die toch al ellendige 8% die het voorgaande jaar kenmerkte. De magere balans is, zoals de Financial Times opmerkt, de indicator dat de houding van Blackrock contrasteert met die van financiële hoofdrolspelers, zoals Jp Morgan of Welligton, die in plaats daarvan hun steun voor stemmen voor het milieu aanzienlijk hebben vergroot. De stellingen van Blackrock laten een verzwakking van het groene front zien.
Laten we eens in detail kijken wat de NYT schrijft: “Er is iets vreemds aan de rol van Draghi als symbool van democratie: geen enkele kiezer heeft ooit op hem gestemd. Hij werd geïnstalleerd om begin 2021 een politieke impasse te doorbreken op verzoek van president Sergio Mattarella, zelf niet rechtstreeks gekozen. Hoe eervol en capabel de heer Draghi ook is, zijn ontslag is een triomf van de democratie, althans zoals het woord democratie traditioneel wordt begrepen ”. Niet slecht als een klap in het gezicht van degenen die, in moeilijkheden, het einde van de regering-Draghi als een gevaar voor de democratie beschouwen.
“Het probleem van Italië is - vervolgt de NYT - dat zijn regeringen nu twee meesters dienen: het electoraat en de wereldwijde financiële markten. Misschien geldt dit voor alle landen van de wereldeconomie. Maar dit is niet hoe democratie zou moeten werken en Italië zit in een bepaalde beperking. Met een overheidsschuld van meer dan 150 procent van het bruto binnenlands product, een afnemende bevolking en stijgende rentetarieven, zit Italië vast in een gemeenschappelijke Europese munt die niet kan worden gedevalueerd. In de afgelopen decennia is de gewone politiek in Italië verschillende keren opgeschort en is een beroep gedaan op 'technische' regeringen zoals die van Draghi om noodmaatregelen in te voeren.
Dit betekent dat de Italiaanse regering minder naar de burgers luistert, ook al nodigt ze hen uit tot grote opofferingen en aanpassingen”. Wie weet wat "Tiger eyes" ervan denken en wat de doedelzakspelers die de commissaris van het land door Giorgio Napolitano steunden in het voordeel van Merkel, die de Europese Unie gebruikte als klankbord voor Duitse belangen, terwijl hij naar China delokaliseerde en trok de strop van Russisch gas rond de nek van een Europa dat applaudisseerde voor de totale onbekwaamheid van zijn politieke klasse. De NYT legt genadeloos de vinger op de plaag van links die gevoelig zijn voor internationale financiering.
“Maar wat is /was de geloofwaardigheid van Draghi? In een democratie komt geloofwaardigheid - schrijft de NYT - voort uit een populair mandaat. In een 'technische regering' komt geloofwaardigheid voort uit connecties met bankiers, regelgevers en andere insiders. Wanneer iemand in Draghi's positie de macht overneemt, is het misschien niet duidelijk of de democratie de hulp inroept van financiële instellingen of dat financiële instellingen de democratie in een hoek hebben gezet."
De NYT heeft een schot in de roos. De Democratie is buitenspel gezet. Het kabaal van de kranten van "lor gentlemen", compleet met een uitvloeisel van nooit eerder geziene beledigingen en vulgariteit, benadrukt de wanhoop van een wereld die de mogelijkheid ziet dat Harlekijn dienaar van twee heren opdoemt en dat het Parlement en de regering die zij alleen dienen één meester: de mensen.
Het is duidelijk dat de Davos WEF-legers onmiddellijk het veld in gingen. De Benedetti's krant roept de verdediging van de Grondwet op en de ingenieur maakt zich op om een nieuw Nationaal Bevrijdingscomité van het fascisme te lanceren. Het feit blijft dat er veel bezorgdheid wordt geuit door de historische nabijheid van de nummer één kaart van de Democratische Partij bij de Rothschild-bankiers.
We zijn in 2008 en de schrijver is de Republiek: “Bank of China betreedt de hoofdstad van Compagnie Financière Edmond de Rothschild, met een belang van 20%. De operatie, waarbij de Chinese groep 2,2 miljard yuan, ongeveer 236 miljoen euro, moest investeren, gaat gepaard met een partnerschap dat voorziet in de oprichting door de historische Franse zakenbank van producten voor de Aziatische reus, die op de Chinese markt moet worden gedistribueerd. Zo krijgt het Parijse modehuis toegang tot 130 miljoen Chinese klanten. Bank of China, een van de vier grootste banken in haar land, wordt een grootaandeelhouder in Parijs, maar Compagnie Financière Saint-Honorè - moedermaatschappij van Compagnie Financière - blijft met de meerderheid van het kapitaal.
De internationalisering van het historische Franse merk zal ook een andere getuige zijn, Italiaans. Carlo De Benedetti, voorzitter van de Cir-groep, die al jaren nauwe banden onderhoudt met de bankfamilie, zal dinsdag de Rothschild-vergadering van de raad van commissarissen betreden. De Italiaanse ondernemer kent ook Michel Cicurel goed, die in de jaren negentig CEO was van Cerus, de Parijse holding waar de Franse Cir-activiteiten gevestigd waren en die in 2000 door Cir werd overgenomen met een openbaar bod. In september 2014 schrijft Il Fatto Quotidiano: ”In Parijs heeft de oprichter van Cir en de Espressogroep nog veel vrienden. Zoals Michel Cicurel, voormalig president van Banca Rothschild, die de afgelopen dagen een boetiek van miljoenenbeleggers heeft gecreëerd.
Het Maison, zo heet de Luxemburgse holding, zal geleid worden door Marc Lévy, algemeen directeur van Banca Leonardo in Frankrijk en voormalig algemeen directeur van de financiële groep La Compagnie Financière Edmond de Rothschild Banque. Voor de investering hebben we het over zo'n 100 miljoen euro. Onder de mede-investeerders bevindt zich ook zijn vriend Carlo de Benedetti die bovendien commissaris is van Rothschild. Als eerste investering zal het Maison een "zeer belangrijk" belang verwerven in Banca Leonardo-Francia, waarvan Cicurel zelf voorzitter is,
Degenen die om democratie in Italië geven, geven blijkbaar veel om een van de twee meesters die, volgens de NYT, de Italiaanse regeringen hebben gehoorzaamd.
Alsof dat nog niet genoeg was, verkocht De Benedetti de Gedi-groep aan de Agnellis, die het blijkbaar volkomen eens zijn met wat Klaus Schwab, de uitvinder en animator van het World Economic Forum in Davos, schrijft. De theoretisering van de vierde industriële revolutie, geschreven door Schwab, had, in de Italiaanse versie, het voorwoord van John Elkan. Het is niet moeilijk te begrijpen waarom de Republiek, La Stampa en de verschillende media van de groep op de vierde plaats zijn begonnen in de strijd om een van de twee meesters, namelijk de financiën, te verdedigen. Behalve antifascisme.
De NYT heeft ons een grote dienst bewezen door de vinger op de zere plek te leggen en te benadrukken wie de twee meesters zijn. Het is niet zo moeilijk om te zien wie de dienaren van het volk zijn en wie de dienaren van de bankiers zijn. Het is niet nodig om tijgerogen te hebben zoals onze Sandokan. Het is voldoende om de gegevens samen te stellen die iedereen kent om te begrijpen dat wie ons op het politiebureau heeft, een naam en een achternaam heeft en dat het tijd is om Arlecchino met pensioen te laten gaan.
Nog even dit: Alles is altijd gratis te lezen, ik ben 14 uur per dag bezig u te informeren. Wil je me steunen dan kan dat hier– te gek! Klik link: https://www.whydonate.nl/fundraising/httpssoldaatvandewaarheidactieforumcom/nl
Ik wil graag dit werk door zetten maar het web onderhoud het kost het elk jaar weer meer. En de regering zal me niet steunen en aan reclame doe ik niet, dus ik krijg geen ondersteuning voor het vertellen of delen van de waarheid! Zo kan ik nieuws blijven verspreiden!